Categorieën
Politiek

De VS moeten een onpartijdige aanpak in het Midden-Oosten steunen

Oorspronkelijke tekst (Engels): New York Times, 14 mei 2021

fotografie: WikiPedia

door Bernie Sanders

Bernie Sanders is een Amerikaanse senator uit Vermont. Zijn boek Our Revolution verscheen in Nederlandse vertaling bij Starfish Books.

ʻIsraël heeft het recht om zichzelf te verdedigen.ʼ

Dit zijn de woorden die we horen van zowel Democratische als Republikeinse regeringen van de VS wanneer de regering van Israël, met haar enorme militaire macht, reageert op raketaanvallen vanuit Gaza.

Laten we duidelijk zijn. Niemand beweert dat Israël, of welke regering dan ook, niet het recht heeft om zichzelf te verdedigen of om haar volk te beschermen. Waarom worden deze woorden dan jaar na jaar, oorlog na oorlog herhaald? En waarom wordt bijna nooit de vraag gesteld: ʻWat zijn de rechten van het Palestijnse volk?ʼ

En waarom lijken we alleen aandacht te schenken aan het geweld in Israël en Palestina wanneer er raketten op Israël vallen?

Op dit moment van crisis zouden de Verenigde Staten moeten aandringen op een onmiddellijk staakt-het-vuren. We moeten ook begrijpen dat, hoewel het absoluut onaanvaardbaar is dat Hamas raketten afvuurt op Israëlische gemeenschappen, het conflict van vandaag niet is begonnen met die raketten.

Palestijnse families in de Jeruzalemse wijk Sheikh Jarrah leven al vele jaren onder de dreiging van uitzetting en hebben met een juridisch systeem te maken dat is ontworpen om hun gedwongen ontheemding te vergemakkelijken. En de afgelopen weken hebben extremistische kolonisten hun pogingen om deze mensen uit hun huizen te verdrijven geïntensiveerd.

En deze uitzettingen zijn tragisch genoeg slechts een onderdeel van een breder systeem van politieke en economische onderdrukking. Al jaren zien we een steeds zwaarder worende Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem, en een voortdurende blokkade van Gaza, die het leven van de Palestijnen daar steeds ondraaglijker maakt. In Gaza, dat ongeveer twee miljoen inwoners telt, is 70 procent van de jongeren werkloos en hebben ze weinig hoop voor de toekomst.

Verder hebben we gezien hoe de regering van Benjamin Netanyahu de Palestijnse burgers van Israël marginaliseert en demoniseert, een nederzettingenbeleid voert dat is ontworpen om de mogelijkheid van een tweestatenoplossing uit te sluiten, en wetten aanneemt die de systematische ongelijkheid tussen joodse en Palestijnse burgers van Israël verankeren.

Dit alles vormt geen excuus voor de aanslagen van Hamas, die een poging waren om de onrust in Jeruzalem uit te buiten, of voor het falen van de corrupte en ondoeltreffende Palestijnse Autoriteit, die onlangs verkiezingen heeft uitgesteld die al lang hadden moeten plaatsvinden. Maar feit is dat Israël de enige soevereine autoriteit blijft in het land van Israël en Palestina, en in plaats van zich voor te bereiden op vrede en gerechtigheid, heeft het zijn ongelijke en ondemocratische controle verscherpt.

Gedurende meer dan een decennium van zijn rechtse bewind in Israël heeft Netanyahu een steeds intoleranter en autoritairder soort racistisch nationalisme gecultiveerd. In zijn verwoede pogingen om aan de macht te blijven en vervolging wegens corruptie te ontlopen, heeft Netanyahu deze krachten, waaronder Itamar Ben Gvir en zijn extremistische Joodse Machtspartij, gelegitimeerd door hen in de regering op te nemen. Het is schokkend en bedroevend dat racistische bendes die Palestijnen in de straten van Jeruzalem aanvallen, nu in de Knesset vertegenwoordigd zijn.

Deze gevaarlijke tendensen zijn niet uniek voor Israël. Over de hele wereld, in Europa, Azië, Zuid-Amerika en hier in de Verenigde Staten, hebben we de opkomst gezien van soortgelijke autoritaire nationalistische bewegingen. Deze bewegingen maken gebruik van etnische en racistische haat om macht op te bouwen voor een paar corrupte mensen in plaats van welvaart, gerechtigheid en vrede voor velen te bewerkstelligen. De afgelopen vier jaar hadden deze bewegingen een vriend in het Witte Huis.

Tegelijkertijd zien we de opkomst van een nieuwe generatie activisten die samenlevingen willen opbouwen die gebaseerd zijn op menselijke behoeften en politieke gelijkheid. We zagen deze activisten de afgelopen zomer in de Amerikaanse straten, in de nasleep van de moord op George Floyd. We zien ze in Israël. We zien ze in de Palestijnse gebieden.

Met een nieuwe president hebben de Verenigde Staten nu de kans om een nieuwe benadering van de wereld te ontwikkelen – een benadering die is gebaseerd op rechtvaardigheid en democratie. Of het nu gaat om het helpen van arme landen om de vaccins te krijgen die ze nodig hebben, om het leiding geven aan de wereld in de strijd tegen de klimaatverandering of om het vechten voor democratie en mensenrechten over de hele wereld, de Verenigde Staten moeten het voortouw nemen door samenwerking te bevorderen in plaats van conflicten.

In het Midden-Oosten, waar de VS jaarlijks bijna 4 miljard dollar aan hulp aan Israël geven, kunnen we niet blijven doorgaan met het verzinnen van excuses voor de rechtse regering-Netanyahu en haar ondemocratische en racistische gedrag. We moeten het over een andere boeg gooien en een onpartijdige aanpak kiezen, een aanpak die het internationaal recht inzake de bescherming van burgers handhaaft en versterkt, evenals de bestaande Amerikaanse wetgeving die bepaalt dat de verstrekking van militaire hulp door de VS geen schending van de mensenrechten mogelijk mag maken.

Bij deze aanpak moet worden erkend dat Israël het absolute recht heeft om in vrede en veiligheid te leven, maar dat de Palestijnen dat ook hebben. Ik ben er vast van overtuigd dat de Verenigde Staten een belangrijke rol te spelen hebben bij het helpen van Israëliʼs en Palestijnen om die toekomst op te bouwen. Maar als de Verenigde Staten op het wereldtoneel een geloofwaardige stem willen laten horen op het gebied van de mensenrechten, moeten wij de internationale normen op het gebied van die mensenrechten consequent handhaven, ook als dat politiek gezien moeilijk is. We moeten erkennen dat Palestijnse rechten ertoe doen. Palestijnse levens zijn belangrijk.

Vertaling: Menno Grootveld

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *