Categorieën
Politiek

Schaf de politie af!

Oorspronkelijke tekst (Engels): The Guardian, 5 juni 2020

bron foto: Poets House

door Jericho Brown

Jericho Brown is een Amerikaanse dichter en schrijver, en won dit jaar de Pulitzerprijs voor poëzie.

Als je in de Verenigde Staten woont, weet je dat alles wat je hebt verkregen is dankzij – of ondanks – geweld. In feite staat de hele geschiedenis die ons op school over onze natie wordt bijgebracht bol van de moorddadige gebeurtenissen, die elkaar in zoʼn rap tempo opvolgen dat we tegen de tijd dat we klaar zijn met de middelbare school verdoofd genoeg zijn om te denken dat door de staat gesanctioneerd geweld niet alleen normaal is, maar, erger nog, moreel.

Onze naïviteit is zo diep geworteld dat sommige burgers de burgerrechtenbeweging zelfs vandaag de dag nog als geweldloos beschouwen. Maar we hebben geen respect voor die beweging als we het briljante leiderschap van Martin Luther King vereren zonder te begrijpen dat zijn werk op hetzelfde moment werd verricht als het pionierswerk van Malcolm X en de Nation of Islam, de Black Panther Party, de Deacons for Defense en vele andere basisorganisaties, die meer geïnteresseerd zijn in ʻoog om oog, tand om tandʼ dan in ʻkeer je vijand de andere wang toe.ʼ

Louter vreedzaam protest heeft zwarte mensen in de Verenigde Staten nooit vooruitgang, eerlijkheid of rechtvaardigheid gebracht. Sommigen zouden zelfs zeggen dat de witte Amerikaanse kapitalistische macht de voorkeur geeft aan vreedzaam protest, omdat militant protest meer vraagt dan wat de macht bereid is aan de onderhandelingstafel te bieden.

Als ik meer ruimte had, zou ik enkele populaire uitspraken van Nat Turner, Harriet Tubman, John Brown en Frederick Douglass aanhalen. Ik zou iets zeggen over hoe je de geschiedenis van de Amerikaanse Indianenbeweging onmogelijk kunt bespreken zonder te praten over waar je nog meer toe bereid moet zijn als je een federaal gebouw overneemt en bezet houdt. Ik wil graag in herinnering brengen dat de eerste Gay Pride een relletje was onder leiding van zwarte transvrouwen. Maar ik moet opschieten.

Begin vorige week heeft agent Derek Chauvin in Minneapolis, Minnesota, een 46-jarige zwarte man genaamd George Floyd in bedwang gehouden en geboeid. Chauvin knielde vervolgens bijna negen minuten lang op Floyds nek. Zonder zich te verzetten pleitte Floyd voor zijn leven en riep hij om zijn moeder, in het bijzijn van voorbijgangers, die Chauvin smeekten om zijn knie van Floyds nek te halen. Ze waarschuwden hem dat Floyd op het punt stond zijn leven te verliezen, en dat gebeurde ook.

Het feit dat burgers getuige zijn van een onrechtvaardige en onnodige moord, maar niet in staat zijn in te grijpen, is een voorbeeld van de VS als politiestaat. Zij kunnen niet ingrijpen – in de eerste plaats omdat het de politie is die de moorden pleegt, in de tweede plaats omdat ze bang zijn hun eigen leven te verliezen, en in de derde plaats omdat uit de geschiedenis blijkt dat er geen gerechtigheid zal zijn voor de man die ze willen redden, evenmin als voor henzelf nadat ze vermoord zijn omdat ze probeerden het juiste te doen.

Er is voor zwarte mensen in de Verenigde Staten geen goede training voor hoe je moet omgaan met rechtshandhavers. Meegaand of ingetogen zijn is geen garantie dat de politie je niet zal vermoorden. En de voorbeelden van mensen als Freddie Gray in Baltimore bewijzen dat – zelfs als de dood na politiegeweld en nalatigheid wordt beschouwd als moord – geen enkele politieagent ooit door een lijkschouwer verantwoordelijk zal worden gesteld voor het plegen van een moord.

Na de moord op Floyd zijn mensen in de VS en in het buitenland dagenlang de straat op gegaan om te protesteren, en de demonstraties gaan nog steeds door. In de Verenigde Staten werden deze mensen, omdat zovelen van hen zwart waren, geconfronteerd met tanks en wetshandhavers in oproeruitrusting. Maar ik wil nu niet veel meer woorden vuil maken aan de politie, want iedereen weet dat het in tijden van protest hun werkelijke taak is om de Amerikaanse waarde van bezit boven de waarde van het leven te stellen. Behalve dat de politie nu over militaire wapens beschikt, is dit sinds het begin van de 20e eeuw niet veranderd.

Ik denk liever aan de burgers die in het hele land betogen voor radicale verandering. Natuurlijk zijn de meesten van hen zwart of jong – velen zijn in de twintig. Hun hele leven hebben deze demonstranten de waarheid over het politiegeweld gekend. Meer recentelijk hebben ze echter coronavirus-gerelateerde sterfgevallen en ziekten van hun ouders, grootouders en vrienden moeten doorstaan. (Floyd zelf was voor zijn moord net van het virus hersteld.)

Ze zijn zich bewust van alle manieren waarop onze regering de verspreiding van het virus mogelijk heeft gemaakt, en ze weten dat ze hun eigen gezondheid op het spel zetten als ze samenkomen om méér te eisen dan alleen maar een hervorming als het om de politie gaat. Ze hoorden over de verbijsterende moorden op mensen als Breonna Taylor, Ahmaud Arbery en Tony McDade, nadat ze vele weken in isolement hadden gezeten. Ze leven in een land waar de werkloosheid onlangs bijna 15% bedroeg. Als ze deelgenomen hebben aan plunderingen, hadden ze wat ze gestolen hebben waarschijnlijk nodig. Ze weten dat het kapitalisme hier vóór de volksgezondheid komt. Ze denken aan de toekomst.

Dit zijn de omstandigheden waaronder een overweldigende meerderheid van deze jongeren vreedzaam protesteert, terwijl anderen gebouwen met stenen hebben bekogeld, in brand hebben gestoken of met verf hebben beklad. Als we het hebben over gewelddadig protest in de Verenigde Staten, bedoelen we meestal dat iemand een ruit heeft ingegooid of een paar schoenen heeft gestolen, en niet dat hij of zij iemand fysiek leed heeft berokkend. Ik vind dit schandalig in de context van het gooien van traangasgranaten door de politie en het afschieten van rubberen kogels op een vreedzame menigte. En het lijkt idioot in het licht van het feit dat Chauvin pas werd gearresteerd nadat demonstranten een politiebureau in Minneapolis in brand hadden gestoken – vier dagen nadat hij Floyd had vermoord.

In Philadelphia hebben demonstranten het standbeeld van Frank Rizzo onherkenbaar beschadigd. Het beeld van de voormalige burgemeester stond twintig jaar lang voor het stadhuis, ondanks het feit dat hij zinnen had uitgesproken als ʻStem wit,ʼ en dat hij agenten die op weg waren naar een protestdemonstratie opdroeg ʻze bij hun zwarte lurven te pakken.ʼ Ambtenaren van de stad hebben het beeld uiteindelijk in de nacht nadat het was vernield verwijderd. Geen enkele brievencampagne had dat kunnen bewerkstelligen.

Ik wil niemand tot rellen aanzetten. Ik wil alleen maar in herinnering roepen dat het ergste van het huidige protestmoment is dat het niet zou zijn voorgevallen als George Floyd nu nog had geleefd. De geschiedenis zou duidelijk moeten maken dat wat er ook gebeurt in het huidige moment van woede over de politiestaat net zo noodzakelijk is als de slavenopstand van Nat Turner in 1831.

De rebellen en oproerkraaiers die vandaag de dag betogen hebben iets radicaals in gedachten. Ze zijn niet geïnteresseerd in het bereiken van een of andere middenweg als het gaat om instellingen die alleen maar bestaan om ons in de gaten te houden, te intimideren en te doden. We weten dat het ooit krankzinnig leek om te zeggen: ʻSchaf de slavernij af.ʼ En we zijn bereid om voor gek versleten te worden als we nu zeggen: ʻSchaf de politie af.ʼ De scènes die we op het nieuws en via de sociale media bekijken zouden net zo goed herhalingen van een slecht geschreven tv-programma kunnen zijn. De politie is in iedere aflevering van dat programma het probleem, dus de politie moet worden afgeschaft, zodat we kunnen ophouden met kijken.

Als je het er niet mee eens bent dat de politie het probleem is, dan vind je blijkbaar dat zwarte mensen het probleem zijn. Als je, na alles wat je hebt gezien, denkt dat het probleem van het politiegeweld van de afgelopen honderd jaar zwarte mensen zijn, dan ben je een racist.

Vertaling: Menno Grootveld