Oorspronkelijke tekst (Engels): The Guardian, 8 januari 2021
door Daniel Ellsberg
Daniel Ellsberg was de klokkenluider die de Pentagon Papers lekte, waaruit bleek dat de Amerikaanse regering tegenover het Amerikaanse publiek had gelogen over de oorlog in Vietnam.
Ik zal er altijd spijt van hebben dat ik niet méér heb gedaan om de oorlog met Vietnam te voorkomen. Nu roep ik klokkenluiders op om naar voren te treden en de plannen van Trump te onthullen.
Het aanzetten door president Trump tot crimineel geweld en bezetting van het Capitool maakt duidelijk dat er geen enkele beperking is van het machtsmisbruik dat hij kan plegen in de tijd die hij nog in functie is. Ik ben bang dat hij de komende dagen nog iets veel gevaarlijkers zal ondernemen dan zijn opruiende optreden van vorige week woensdag: de langverwachte oorlog met Iran.
Zou hij misschien zó gek kunnen zijn dat hij denkt dat een dergelijke oorlog ten goede zou komen aan de natie of de regio, of aan zijn eigen kortetermijnbelangen? Zijn gedrag en gemoedstoestand van deze week en de afgelopen twee maanden geven antwoord op die vraag.
Het sturen, eerder deze week, van B-52’s op een non-stop vlucht van North Dakota naar de Iraanse kust – de vierde dergelijke vlucht in zeven weken tijd, waarvan één aan het eind van afgelopen jaar – in samenhang met de opbouw van Amerikaanse troepen in het gebied, is een waarschuwing, niet alleen voor Iran, maar ook voor ons.
Medio november, toen deze vluchten begonnen, moest de president er op het allerhoogste niveau van worden weerhouden om een niet-uitgelokte aanval op Iraanse nucleaire installaties uit te voeren. Maar een aanval, ʻuitgeloktʼ door Iran (of door Irakese milities die samenwerken met Iran), werd niet uitgesloten.
Het leger en de inlichtingendiensten van de VS hebben, net als in Vietnam en Irak, de presidenten vaak voorzien van valse informatie die voorwendselen bood om onze vermeende tegenstanders aan te vallen. Of er werden heimelijke acties gesuggereerd die de tegenstanders konden provoceren tot een reactie die een Amerikaanse ʻvergeldingʼ rechtvaardigde.
De moord op Mohsen Fakhrizadeh, Irans belangrijkste kernwetenschapper, in november vorig jaar was waarschijnlijk bedoeld als een dergelijke provocatie. Als dat zo is, dan heeft die tot nu toe gefaald, net als de moord op generaal Suleimani precies een jaar geleden.
Maar de tijd dringt als het de bedoeling is om een opeenvolging van gewelddadige acties en reacties op gang te brengen, die de hervatting van de nucleaire overeenkomst met Iran door de nieuwe regering van Biden kan blokkeren: een belangrijk doel, niet alleen van Donald Trump, maar ook van de bondgenoten die hij de afgelopen maanden bij elkaar heeft helpen brengen: Israël, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten.
Het is duidelijk dat er meer nodig is dan individuele moorden om Iran ertoe aan te zetten reacties te riskeren die een grootschalige luchtaanval rechtvaardigen voordat Trump zijn presidentschap neerlegt. Maar het Amerikaanse leger en de geheime planningsstaf zijn in staat om te proberen zoiets tijdig te realiseren.
Ik was zelf een halve eeuw geleden waarnemer van een dergelijke planning, met betrekking tot Vietnam. Op 3 september 1964 – slechts een maand nadat ik speciaal assistent was geworden van de onderminister van Defensie voor internationale veiligheidszaken, John T McNaughton – kwam er een memo langs op mijn bureau in het Pentagon, dat was geschreven door mijn baas. Hij beval acties aan ʻdie op een bepaald moment waarschijnlijk een militaire reactie van de DRV [Noord-Vietnam] zullen uitlokken … wat waarschijnlijk een goede reden voor ons zal zijn om te escaleren, als we dat zouden willen.ʼ
Dergelijke acties, ʻdie ertoe zullen neigen opzettelijk een DRV-reactieʼ (sic) uit te lokken, zoals vijf dagen later uitgestippeld door de tegenhanger van McNaughton op het ministerie van Buitenlandse Zaken, onderminister William Bundy, zouden kunnen bestaan uit ʻhet steeds dichter bij de Noord-Vietnamese kust uitvoeren van marinepatrouilles door de V.S.ʼ – d.w.z. binnen de twaalfmijlszone die Noord-Vietnam als zijn territoriale wateren beschouwde: zo dicht mogelijk bij het strand als nodig was, teneinde een reactie uit te lokken die wat McNaughton ʻeen volwaardige dreun voor Noord-Vietnam [een steeds verder escalerende bombardementscampagne]ʼ noemde te rechtvaardigen: die reactie moest volgen, ʻvooral als een Amerikaans schip tot zinken wordt gebracht.ʼ
Ik twijfel er niet aan dat een dergelijke planning, onder leiding van het Oval Office, om zo nodig een excuus uit te lokken om Iran aan te vallen terwijl deze regering nog in functie is, nu ook aanwezig is in de kluizen en computers van het Pentagon, de CIA en het Witte Huis. Dit betekent dat er functionarissen zijn – misschien iemand die aan mijn oude bureau in het Pentagon zit – die op hun beveiligde computerschermen zeer geheime aanbevelingen hebben gezien, precies zoals de McNaughton- en Bundy-memoʼs die in september 1964 op mijn bureau verschenen.
Ik zal het altijd betreuren dat ik die memoʼs niet heb gekopieerd – naast de vele andere dossiers in de topgeheime kluis in mijn kantoor op dat moment, die allemaal in strijd waren met de valse campagnebeloftes van de president dat najaar dat ʻwe niet uit zijn op een grotere oorlogʼ – en dat k ze niet al in september 1964 ter beschikking heb gesteld van de commissie voor buitenlandse betrekkingen van senator Fulbright, maar pas vijf jaar later, in 1969, en pas in 1971 aan de pers heb overhandigd. Als ik dat eerder had gedaan, hadden vele levens gered kunnen worden.
Huidige documenten of digitale bestanden waarin wordt overwogen om Iran te provoceren of ʻvergeldingsmaatregelenʼ te nemen voor acties die heimelijk door onszelf zijn uitgelokt, mogen geen moment meer geheim blijven voor het Amerikaanse Congres en het Amerikaanse publiek, zodat we niet vóór 20 januari voor een rampzalig voldongen feit komen te staan, een oorlog die nog erger is dan die in Vietnam en alle oorlogen in het Midden-Oosten tezamen. Het is nog niet te laat voor het in gang zetten van een dergelijk plan door deze gestoorde president, noch voor het tegenhouden ervan door een geïnformeerd publiek en het Congres.
Ik dring er bij hedendaagse klokkenluiders op aan om nog deze week met deze informatie naar buiten te komen, niet pas maanden of jaren nadat er bommen zijn gevallen. Het zou de meest vaderlandslievende daad van je leven kunnen zijn.
Vertaling: Menno Grootveld